จำว่าวจุฬา ว่าวปักเป้า กันได้มั๊ยคะ ใครเคยเล่นยกมือขึ้น
สวัสดีค่ะ ไม่ได้เขียน blog นานแล้ววววว การเขียนบล็อกนี่มันต้องมีอารมณ์ในการเขียนเนอะ 5555 อย่างวันนี้พอมีเวลาว่างอยู่บ้าง เลยคิดถึง Blog Namjai
( จริงๆ น๊า ~ เค้าไม่ได้แกล้งพูด ) .
ช่วงนี้ลมแรงเด็กๆ เอาว่าวออกมาเล่นกันใหญ่ โดยเฉพาะที่สนามหลวง บรรยากาศดีมาก ฉากหลังเป็นวัดพระแก้ว และพระบรมมหาราชวังสวยงาม อิ่มตาอิ่มใจมาก ภูมิใจในความเป็นไทยค่ะ ว่าแต่ เห็นเค้าเล่นว่าวกันแล้ว ทำให้นึกถึงว่าวงูตัวสีส้มซ่อมหางแล้วซ่อมหางอีกของเราตอนเด็ก ๆ
คือว่า เมื่อเย็นวันเสาร์ตั้งใจไปดูเค้าแข่งขันว่าวจุฬา-ปักเป้า มาค่ะ ที่สนามหลวง ไม่เคยดูมาก่อนเลยชีวิตนี้ ทึ่งมาก ๆ การเล่นว่าวของไทยเทคนิคศัพท์แสงแพรวพราวชิงไหวชิงพริบ ว่าวจุฬาเจี๊ยปักเป้า ปักเป้าเจี๊ยว่าวจุฬา ว่าวแต่ละชนิดก็จะมีอาวุธของตัวเองที่ใช้ในการต่อสู้ เอาชนะ เมื่อลอยอยู่บนฟ้า สนุกมากๆ แต่ถ่ายรูปยากมาก ๆ
ลมแรงว่าวเปลี่ยนทิศทางเร็ว ( อิอิ แก้ตัว )
ว่าวปักเป้าจะมีอาวุธคือเหนียง ส่วนว่าวจุฬาจะมีอาวุธเป็น จำปา 4 ดอก แรกๆ ฟังเค้าพากษ์แล้วก็งง ถึงตอนนี้ก็ยังงงอยู่ แต่ยอมรับว่าการเล่นว่าวไทยนี่น่าทึ่งมาก อธิบายไม่ถูกต้องมีโอกาสไปดูกันเองนะ
ว่าวจุฬา เมื่อติดเหนียงของปักเป้า แล้วตกในแดนปักเป้า ว่าวจุฬาจะเสียคะแนน
ส่วนว่าวปักเป้า เมื่อติดกับจำปาของว่าวจุฬา หางว่าวปักเป้าจะพันคอซุง หรือเมื่อว่าวปักเป้าประกบว่าวจุฬาแล้วผ่อนไม่ออก หรือหางว่าวปักเป้าขาด ว่าวจุฬาจะวิ่งรอกดึงว่าวปักเป้า ว่าวปักเป้าก็จะเสียคะแนน นี่คร่าวๆ นะ ใครสนใจหาข้อมูลเพิ่มเติมกันเองอีกทีนะ.
โดยรวมถือเป็นเย็นวันเสาร์ที่ดีมากเสาร์นึง ที่มีโอกาสได้ดูของไทยๆ แบบนี้ เสียดายไม่ใช่โปรฯทางด้านถ่ายรูป เลยถ่ายไม่ทัน ใช้ตาดูซะมากกว่า ขอบคุณบรรพบุรุษไทยที่มีของดีอย่างนี้ให้ดูนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เจอกันใหม่บทความหน้าค่ะ
